Zomerkamp Dongen 2018
Dag 6
Sem en Emma mochten in de ochtend starten in de kwartfinales met in het achterhoofd de wetenschap dat ze bij winst mochten aantreden tegen het als eerste geplaatste koppel. Mooie uitdaging om eens te laten zien wie hier nou echt de besten zijn! Maar …… eerst deze uitdaging: first things first!
Tegen 2 meiden die zeer vast waren van achteruit maar door hun lengte zeer beperkt voorin mochten de meiden in de hitte de strijd aan gaan. In zeer goede rally’s met de power van Sem en het gevoel van Emma volgende een spannende eerste set (6-4 winst!). De meiden kregen zelfvertrouwen en zelfs een beetje praatjes maar succes bracht het wel! De tweede set werd vlot gewonnen met 6-1 en een halve finale plaats was behaald.
Na deze heroïsche strijd volgde de titanenstrijd tegen het als eerste geplaatste koppel. Die zouden eens merken wie er de baas waren. Althans, dat hoopten wij als begeleiding. Helaas bleek echter de pijp leeg. Na de nachtelijke escapades, met weinig slaap tot gevolg, en de verzengende hitte was er geen energie meer over om het moordende tempo bij te benen. 6-1 6-0….
Mats mocht aantreden in de halve finale om de enige speler die niet van kamp Zaanstreek was uit te schakelen. Met de aanmoediging van zijn ouders en zijn vriendin(!) zou er toch niets fout kunnen gaan!?!
Al heel snel bleek echter waarom deze als 3e geplaatste speler de halve finales gehaald had want fouten maken deed hij bijna niet. Mats bleek niet bij machten om een tandje bij te schakelen en 6-1 6-1 was dan ook helaas de logische uitslag.
Bij deze temperaturen gaan de spelers op allerlei manieren opzoek naar verkoeling. Sommige proberen op hun luchtbed in de schaduw wat slaap in te halen van afgelopen nachten, de overige lopen naar het nabijgelegen kanaal om daar een verfrissende plons te nemen. Mauro heeft zijn lekke luchtbed meegenomen waar nog net genoeg lucht inzit om lekker op rond te dobberen. Voor de echte waaghalzen is er een brug waar van af kan worden gesprongen. Vandaag hadden we drie nieuwkomers die voor het eerst de sprong in het diepe wagen. Zowel Iris, Dominique als Bas overwonnen hun angsten en sprongen vanaf een meter of 8 naar beneden en landden feilloos in het water. Daarbij moet wel gezegd worden dat Bas harder gilde dan de meiden! Ook Sarah nam voor de tweede keer de sprong maar dit had nog wel wat voeten in de aarde. Enige tijd stond ze weifelend op het randje waarbij er vooral 1 gedachte door haar hoofd schoot en dat was ‘’ ik heb dit gisteren ook al een keer gedaan.’’ Uiteindelijk bleek ze stoer genoeg om toch weer de sprong te wagen waarbij de jury een 9 gaf voor de landing. Vervolgens moest iedereen zijn spullen pakken om snel terug te gaan naar de club om de nog actieve spelers aan te moedigen.
Vincent VS Bas. Matties tegen elkaar. Het testosteron was voelbaar, de lucht zinderde zoals de lucht boven heet asfalt in deze tropische zomer. Het werd een echte spierballenwedstrijd. Hard tegen hard werden de ballen gegeseld door deze twee titanen van ons kamp. Bas gedreven omdat hij licht de underdog is, Vincent tot op het bot gemotiveerd omdat hij vorig jaar nipt 2e werd van het toernooi.
Een schitterende wedstrijd op hoog niveau werd uiteindelijk gewonnen door Vincent, de meest gevreesde speler der kampen.
Morgen finale, we zullen de spandoeken weer klaar zetten.
Want spandoeken, die werden gisteren in de avondschemering nog gemaakt. Piet Mondriaan kan hier nog een flinke punt aan zuigen. Vandaag werden ze aan het publiek getoond en bij de tegenstanders zag je direct de angst op de gezichten.
Marit en Liebelle profiteerden er direct van want bij elke bal die de tegenstandsters fout sloegen moesten ze bijna huilen. Marit en Liebelle, onze 2 giegeldames van het kamp spelen onverstoorbaar hun wedstrijd en laten zich niet uit het spelen halen door de 2 verwende, pieperige dametjes aan de overkant.
Het publiek doet we een schepje bovenop door hard te klappen en juichen bij flink wat goede klappen van Marit vanaf de baseline en Liebelle die de bal vervolgens dwars door de piepende kuikentjes heen smasht.
De eerste set wordt verloren maar de 2e set wordt juist weer dik gewonnen. Kunnen onze meiden de concentratie vast houden? Het theater aan de andere kant van het net begint namelijk tot bloedstollend irritant niveau te stijgen.
Schwalbes, oerkreetjes, dikke tranen, het lijken wel 2 vrouwelijke neymar-tjes. Ze weten de wedstrijd ook nog te winnen van ons vrolijke tweetal, helaas maar in ieder geval wel met stijl de baan af.
Wessel en Yara spelen de halve finale in de GD17. Al jarenlang gaan deze 2 toppers mee met het tenniskamp. Geen verrassing natuurlijk dat dit koppel elkaar door en door kent. Alle sterke punten worden gebundeld en alle zwakke punten gecamoufleerd en ze maken een vliegende start. Binnen no time staat er al 3-0 op de borden, de paniek bij de tegenstanders lijkt toe te slaan zeker omdat het spandoek “game, set en match” al tevoorschijn wordt getoverd door onze fans.
6-1…..nu zorgen dat de gemakzucht niet toeslaat….
Dat lijkt wel zo te zijn want prompt wordt de 2e set met grote cijfers verloren.
De laatste en beslissende set gaat helemaal gelijk op en niemand kan voorspellen welke kant het op zal vallen. Uiteindelijk de verleerde kant, balen balen balen want deze partij hadden we eigenlijk al als overwinning in de boeken staan.
Mea en Iris hebben een walk-over gekregen, tegenstandsters durfden het niet aan om te spelen (zie ode aan Mea hieronder).
Op het moment van publiceren staan Bas en Vincent nog op de baan te dubbelen. Het ziet er goed uit, we verwachten ze morgen gewoon in de finale!
Dan even het volgende: Mea probeert de hele week de paperazzi al te ontwijken en het is moeilijk om haar op de gevoelige plaat vast te leggen. Dan maar een mooi gedicht over dit bijzondere meisje:
Mea, je bent stil maar toch ook aanwezig,
Je maakt opmerkingen die zijn nogal vlezig
We hebben het hier over legend 3.0
Nee Mea, die praat geen flauwekul
Tegenstanders, je laat ze bibberen en beven,
Ze willen niet tegen je spelen, je laat ze niet leven
Kapot maken is jouw motto tijdens dit kamp
Al jouw opponenten schieten spontaan in de kramp
Een glimlach om jouw mond,
maar pas op want het volgende moment ben jij het die weer gromt
Gevaarlijke meid dat je bent
We waarschuwen de mensen die jij nog niet kent
Voor je naasten ben je echter een lief klein poesje
Je vrienden en vriendinnen vinden je echt een schattig snoejse
Mea, dit gedicht is een ode aan jouw leuke persoonlijkheid,
waar je ons elke dag weer mee verblijdt
Tot morgen met onze laatste vlog! Waarschijnlijk schokkende beelden want de feestavond staat op het punt van beginnen en er zullen verschillende acts opgevoerd worden. Daarna discoooooo-time! Dominique heeft aangegeven als eerste helemaal los te gaan op de dansvloer en haar akka flink in het rond te schudden.
Zoals altijd zullen we wanneer de tijd rijp is de polonaise weer inzetten en gaan roeien op z’n Zaans zoals ze van ons party animals gewend zijn!